زندگی و بار سنگین آن کمرش را شکسته بود انگار افسرده و غمگین بود، در گوشهای زانوی غم بغل کرده بود و داشت می گریست. سخت است گریستن این چنین. نفس به کندی در سینه اش جریان داشت و انگار خسته بود و دیگر طاقت کشیدن چنین باری را بر دوش نداشت. دستم را جلو بردم تا کمکش کنم ولی نتوانستم، مورچه زیر دستم له شده بود